Terapie
Terapia manualna
Terapię tę stosuje się przy urazach, złamaniach i przeciążeniach. Zajmuje się ona ręcznym badaniem i leczeniem zaburzeń czynności układu ruchu oraz określeniem przyczyn, które do nich doprowadziły. Obejmuje stawy (np. ograniczenie ruchomości), mięśnie (miogelozy), więzadła (niewydolność), a także złożone wzorce ruchowe, czyli stereotypy wykonywanych przez człowieka codziennych ruchów (oddechowych, postawy, poruszania się), jak również profilaktykę dolegliwości ze strony układu ruchu. Narzędziem badania jest wzrok, palpacja (wyspecjalizowane w latach praktyki terapeuty czucie powierzchowne i głębokie) oraz wykonywanie specyficznych ruchów biernych w ramach technik terapeutycznych.
Neuromobilizacja
Rodzaj terapii manualnej mający na celu poprawę elastyczności i ruchomości obwodowego układu nerwowego, a przez to normalizację jego zakłóconej pobudliwości. Przez takie działanie uzyskuje się zmniejszenie stanu zapalnego, szybsze gojenie i zmniejszenie napięcia podrażnionych tkanek oraz zmniejszenie bólu.
Zastosowanie
Terapia trzewna (wisceralna)
Manipulacje wisceralne (trzewna) są zabiegami manualnymi mające na celu likwidacje dysfunkcji w obrębie organów wewnętrznych. Techniki te można podzielić na bezpośrednie polegające na mobilizacji danego narządu wewnętrznego poprzez określone manewry ręczne oraz techniki pośrednie polegające na delikatnym ułożeniu ręki w celu wyczucie wszelkich niewłaściwych napięć i restrykcji dotyczącej spontanicznej ruchomości jaką posiada każdy narząd. Poprzez manipulacje trzewne odzyskujemy prawidłową ruchomość, elastyczność i napięcia tkanek wokół danego narządu, a tym samym powodujemy lepsze jego ukrwienie.
Szereg powiązań między organami wewnętrznymi oraz układem mięśniowo-szkieletowym, naczyniowym i nerwowym powoduje, że manipulacje wisceralne zostają włączone w kadr globalnego leczenia np. w bólach głowy, kręgosłupa, cieśni nadgarstka, łokcia tenisisty czy dolegliwości kolana, odgrywając często kluczowe znaczenie w leczeniu Pacjenta.
Terapia metodą PNF
Metoda PNF jest powszechnie uznawaną metodą terapeutyczną na całym świecie. Twórcami metody byli fizjoterapeutka Maggie Knott oraz fizjolog dr Herman Kabat. Główne założenie terapii to facylitacja (torowanie, ułatwianie) ruchów stymulująca w odpowiedni sposób układ nerwowo – mięśniowy. Aby tego dokonać wykorzystuje się bodźce: eksteroreceptywne (przez skórę ,oczy, słuch) jak i proprioreceptywna (przez układ ruchu). Terapeuta wykorzystuje szereg stymulacji np. dotykową przez kontakt manualny na skórze pacjenta, wizualną przez kontakt wzrokowy, werbalną, gdy krótko i rzeczowo opisuje ruch jaki zaraz będzie wykonywał. Pobudzanie proprioreceptorów, które znajdują się w mięśniach, ścięgnach, w torebkach stawowych, następuję poprzez rozciągnięcie („stretch”) grupy mięśni, co daje również odpowiedni ruch w stawie i napięcie struktur miękkich.
Metoda Mulligan’a
Metoda Mulligan’a jest jedną z metod terapii manualnej wykorzystywanych w leczeniu dysfunkcji stawowych, powstałych w wyniku mechanicznego zaburzenia gry stawowej.
Znajduje ona zastosowanie w leczeniu dysfunkcji w schorzeniach ortopedyczno-urazowych, zarówno w obrębie kręgosłupa jak i stawów obwodowych.
Przez zastosowanie odpowiednich technik mobilizacyjnych, takich jak NAG’s, SNAG’s i MWM’s, terapeuta oddziaływuje bezpośrednio na staw (układ torebkowo-więzadłowy) i przez to pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy.